بسم رب الحسین – علیه السلام

ابتدا می خواهم از طرف خودم و همه دانشجویان و نخبگان کمی خجالت بکشم.شرمندگی واقعا اتفاق ناخوشایندی است.وقتی رهبر عزیزمان در مودر  کرسی های آزاد اندیشی فرمودند:من صدبار با کم و زیادش تاکید کردم، واقعا شرمنده شدم.یادم است در در دانشگاه سمنان سال 85 هم بیان فرمودند که عملاً آن کارى را که من گفته بودم نه در حوزه و نه در دانشگاه انجام نشده است.

رهبرا از تو به یک اشارت     از ما به سر دویدن

این شعر را بارها گفته ایم و شنیده ایم.اما فقط گفته ایم و شنیده ایم!!

کرسی های آزاد اندیشی را چقدر جدی گرفته ایم؟

میتوان در نگاهی اجمالی به بیانات امام خامنه ای(مدظله العالی) یک نقشه راه برای برگزاری این کرسی های آزاد اندیشی ترسیم نمود.

تعریف:

رهبر عزیزمان بسیار شفاف و واضح در سال 81 در دیدار اعضای انجمن اهل قلم فرق آزاد اندیشی و بی بندوباری را بیان نموده اند تا کسی نتواند حتی اندکی سوء برداشت نماید.

"آزاداندیشى یک حرف و بى‏بندوبارى یک حرف دیگر است. آزاداندیشى این است که

اصولگرایی؛ مفهومی که در سالهای اخیر صدها مصداق پیدا کرده و هر کدام از آن مصادیق خود را تنها تفسیر اصولگرایی می دانند. البته خیلی ها تلاش کردند که این مفهوم عمیق ملعبه دست اهل زر و زور وتزویر نشود اما ظاهرا بالاخره شد.

اصولگرایی نه یک حزب بلکه نوع تفکر و گرایش به اصولی است که انقلاب بر اساس آن تشکیل و بعد از آن تثبیت شد. اصولی که اگر از ابتدا این چنین دستخوش درک و فهم نسبی افراد می شد شاید دیگر فرصتی برای عرضه اندام نداشت اما متاسفانه یا خوشبختانه از انتخابات شوراهای سوم به بعد بود که تبدیل به یکی از دو قطب تصمیم سازی در صحنه های انتخاباتی شد.

در این مدت بعضی سعی کردند با ارائه مطالب تبیینی و آسیب شناسی اصولگرایی خود را